dinsdag 24 mei 2011

Nieuwe Niedorp

14 februari. Ik kan niets feestelijks ontdekken aan deze dag.
Nieuwe Niedorp. Het schijnt dat daar mensen wonen. Waarom íemand dat zou willen, is me een raadsel. Zelfs om 11.00 uur s´ochtends is het er doodstil.

Het blijft keihard stortregenen en de dag lijkt maar niet op gang te kunnen komen. Alles is grijs, zelfs het groen lijkt grijs. Als ik uitstap uit een Q-liner begint het nog harder te regenen. Dit is echt de middle of nowhere. Als ik het talud afloop, zie ik links in de verte een grauwe kerk, vóór me wat verveelde werklui bezig aan de weg en rechts wat verder op iets wat lijkt op een dorp. De Dorpsstraat zal wel in het dorp liggen, dus loop ik die kant op. Gelukkig staat er een bord met plattegond. Dorpsstraat, snel gevonden. Na een tijdje ben ik er. Nr. 6. Dat klopt.

Ik had wel een andere voorstelling van het huis, wat stijfjes ziet het er uit, en als ik naar links door het raam kijk, zie ik een paar Chesterfields banken staan. Loeiduur en spuuglelijk. Gek is dat: ik vind dit interieur totaal niet bij I... passen. Maar bedenk ik me, smaken verschillen.

Ik bel aan. Een oudere man doet open en kijkt me wrevelig aan. Ik kom voor I.... De wenkbrauwen van de man gaan omhoog. "Die woont hier niet", zegt hij kortaf.
"Maar dit is toch nr. 6?"
"Jawel, maar die I... woont hier niet. Goedemorgen".
De deur gaat met een besliste klik dicht.

Nu ben ik toch wel in verwarring en ik bel I... Het blijkt dat ik in het verkeerde dorp zit. Ze haalt me wel op met de auto. Wat voor mij één pot nat is, blijkt kilometers van elkaar te liggen. Nieuwe en Oude-Niedorp.

Ze woont aan een pittoreske landweg. Een bomenrij erlangs en daarachter weilanden. Vast een mooi uitzicht s'zomers met zonlicht door de bladeren. Maar nu zijn de weilanden gevuld met plasjes water en ogen drabbig, van de kale takken drupt de regen nog steeds neer.

Binnen vang ik een glimp op van de woonkamer. Strakke meubels en grote kleurige moderne schilderijen. Dit is een interieur dat ik wel bij haar vind passen. Na onze bespreking brengt ze me weg naar de bushalte. We rijden door het gehucht Verlaat. Het is wel klein, maar er is wel een kroeg zag ik. We verlaten Verlaat direct weer en draaien de N 241 weer op.
Daar is de bushalte. Het regent nog steeds, alleen niet meer zo hard.

    1 opmerking:

    1. Lieve grote zus,

      Wat een pakkend verhaal. Het verhaal heeft een leuke wending. Mijns inziens zou het als column zo gepubliceerd kunnen worden.

      Hartelijke groeten,

      Broer.

      BeantwoordenVerwijderen