Rare titel, zullen jullie wel denken? Maar mocht je dat niet denken, is het ook goed. Weduwen en Wezen*, alleen gelatenen, overgebleven, in en in triest etc. Jullie weten wel wat ik bedoel.
Ik kom ze namelijk een paar keer per week tegen als ik de was ophang, sorteer of opberg. Ik heb al geruime tijd last van sokkenweduwen en dito wezen. Van oorsprong ben ik blond, dus daar zal het dan wel aan liggen, dat ik er totaal niets van snap. Ik koop ze namelijk in paren, die sokken dus.
Maar eenmaal gedragen door de eigenaar, begint de ellende. Een erg handige methode om snel je kleren uit te doen, is hoppa broek, onderbroek en mogelijk ook nog je sokken in eeeen soepele handeling uit te doen. Dit is een beproefde methode kennelijk, aangezien ik de resultaten vaak bij de wasmachine vind. Sok A blijft knus en gezellig bij boxer en jeans hangen, maar sok B heeft een wat meer avontuurlijk karakter en maakt van de gelegenheid gebruik om er tussenuit te sneaken, waarna hij na verloop van tijd ligt te verstoffen in een verre uithoek van de kamer of onder het bureau, dan wel andere muffe verstopplaatsen.
Maar inmiddels is sok A samen met alle andere sokken een heel ander avontuur aangegaan. Ze worden bij elkaar gepropt in een net en dan gewassen.
Overigens is het goed om te weten: sok A is zwart en B natuurlijk ook. C en D zijn ook een paar en zijn ook zwart, maar dan net even anders. Een pietsie meer versleten of ietsjes donkerder, een zweempje blauw in het zwart, een rossige gloed, een smal boordje of een bredere, sommige zelfs hebben een L en een R ergens op de zool of teen. Nu heb ik het nog steeds over zwarte sokken en de heren der schepping in mijn huishouden hebben zo’n beetje allemaal dezelfde schoenmaat.
En nu begint de ellende pas echt: welke sok hoort bij welke sok (nog steeds allemaal zwart)? En is een bepaald sokkenpaar – hoewel er soms ook sprake is van partnerruil, dus of het nu een echt paar is, is uiterst onzeker - nu van mijn man, de oudste of de jongste zoon. Helemaal ibbelig word ik er elke keer weer van. Mijn echtgenoot is van goede wil en bindt zijn sokken bij elkaar, boord omslaan en hoppa in de was. Ware het niet dat tijdens het wassen ze elkaar toch weer verliezen. Dus ja, het komt geregeld voor dat ik met een oneven aantal sokken eindig of dat er zelfs meerdere weesjes allenig over het droogrekje hangen en hoewel het ogenschijnlijk allemaal paren zijn, de boel zo door elkaar is gemixt dat ik het heb opgegeven, hoewel ik verschillende oplossingen heb geprobeerd.
Zo had ik het lumineuze idee om P alle ‘ bruinige’ tinten toe te bedelen, L de zwarte en J de (donker)blauwen. Onhoudbaar gebleken wegens toch onverwacht aanwezig kleur- en modegevoel bij de mannen. Daarbij het lost het wezen probleem niet op.
Ze mogen het zelf uitzoeken. In dit geval niet figuurlijk negatief, maar fysiek en positief bedoeld. Hier mannen, op tafel ligt de berg en willen jullie er je eigen sokken uithalen en er en passant paren van maken? Aub, svp? Ook dit is niet haalbaar gebleken. Mijn mannen konden voor deze klus nog minder animo opbrengen dan ik.
Ik heb zelfs nog per persoon 2 wasnetjes gekocht en op elk netje een initiaal geborduurd (ja, te bizar voor woorden, ik weet ook niet waar dit staaltje van huisvlijt vandaan kwam). De eerste problemen dienen zich alweer aan: de wezen! Alle sokken moeten wel in dat netje terecht komen anders heb ik voor nop van die zakkies zitten borduren en werkt het systeem niet. En bij het drogen moeten ze er natuurlijk uit en dan moet ik ze weer per persoon ophangen. Links op het rek de sokken van P, rechts die van L en J's sokken over de leuning.
Maar er is licht in de duisternis, soms uit heel onverwachte hoek. Met een vriendin bezocht ik dat grote woonwarenhuis, waar het zo ongelooflijk moeilijk is niet teveel uit te geven (maar dat is weer een heel ander verhaal). Zij kocht een kastje met lades. 'Waarvoor,' vroeg ik nog, 'ga je het gebruiken?' Niet uit pure nieuwsgierigheid, maar om haar te ‘coachen’ in haar beslissing, ze twijfelde nogal over het zal ik wel of zal ik niet of toch wel. Voor de sokken, was het antwoord. Op dit moment stond er een grote mand in hun slaapkamer en alle sokken, JA ALLE SOKKEN van het hele huishouden gingen in deze mand. Iedereen, man en twee zoons dik tienerleeftijd konden daar hun sokken scoren. Dagelijks, want dat was de regel bij hun. Elke dag schone sokken! En zij zelf deed ook niet moeilijk. Ze hief een been en trok tegelijkertijd haar broekpijp iets op, zodat ik zelf kon constateren dat het er heel uniseks aan toe ging bij hun thuis qua sokken dan.
Maar ik stond paf! De oplossing voor de uitzoekerij: een mand of la of whatever en jongens, grabbel er zelf je sokken eruit. Helemaal toppie!! Ik ga ervoor. Ben benieuwd wat de mannen zeggen als ik met het voorstel kom.
* De term komt uit WordPerfect (antiek tekstverwerkingsprogramma uit de early days van de personal computer) en gaat over zinnen en alinea’s bij een pagina-einde.
