Gesprek

Het voorlezen van Harry Potter is steeds weer aanleiding voor gesprekken met Joren over maakt niet uit wat. Er is al van alles de revue gepasseerd en soms verbaas ik me over de accurate opmerkingen van onze jongste. Met zijn autistisch brein maakt hij wel eens onnavolgbare gedachtesprongen die bij nader inzien toch wel weer hout snijden.

Heel gezellig zitten we avond aan avond gezellig op de bank. Joren in pyjama knus tegen mij of Piet aan gevleid. Hij laat het verhaal over het Kerstgala op Zweinstein en de perikelen rond het vragen van een meisje op zich inwerken en dan komen er vragen en opmerkingen. Dat gaat dan zo:

‘Ik denk dat Ron niet zoveel snapt van meisjes?  Weet jij waarom ze nu boos is op Ron?’

‘Nou, nee niet echt.’ Ik leg  uit dat als je uitgevraagd wordt, je het als meisje niet zo leuk vindt om dan vervolgens genegeerd te worden.

Ja, dat is ook wel lastig allemaal is hij het met ons eens. En hij gaat verder met:  ‘Ja en je hebt jongensmeisjes en meisjesmeisjes’  (vertaling jongensmeisjes zijn stoer en meisjesmeisjes zijn een beetje tuttig en zo, althans volgens onze zoon dan)

‘Welke heb je liever dan?’

‘Jongensmeisjes natuurlijk, want die zijn niet zo moeilijk.‘

‘En wie in jouw klas vind je leuk?’

Dat was wel een héél lastige vraag. Daar wist Joren ook niet direct een antwoord op. We noemen een paar namen, maar geen van hen kan Joren bekoren. En Lana dan? Dat is een heel knap meisje geworden?

Waarop Joren antwoordt dat Lana wel mooi van buiten is, maar niet zo mooi van binnen. Nu weten wij dat Lana een echt klassiek autist is, die behoorlijk ‘gek’ kan doen, met fieps over autobanden ed. En wat moet je daar nu mee aanvangen?

We schieten in de lach en zeggen dat Joren daar een heel slimme en verstandige opmerking heeft gemaakt.

Zijn repliek is: ‘Ja, maar ik ben ook verstandig gehandicapt!’

En dat is nu echt Joren. We liggen totaal in een deuk.