Als 17e
eeuwse schilder zegt de naam misschien niet zo veel, maar het gezegde: een
huishouden van Jan Steen des te meer.
Nu, daar
weet ik alles van. Wij hebben zo’n huishouden. Druk , chaotisch, rommelig. Altijd
is er wat. Hoe kan het ook anders met een mannenhuishouden. Daarbij zijn de
ADHD-ers in de meerderheid hier. Het is dus bijna godsonmogelijk om dit
huishouden op orde te krijgen én te houden.
Vaak heb ik pogingen ondernomen in de vorm van mooie plannen en slimme
projecten. Allemaal heel doordacht en logisch, maar het wilde maar niet van de
grond komen. Het zat hem in het consequent volhouden. En dat nu is iets waar
ADHD-ers de grootste moeite mee hebben. Nu gebleken is dat ik zelf aan dit
euvel lijdt, begrijp ik ook wel waar het aan schort.
Een keurig
huishouden heb ik overigens nooit nagestreefd, dat was meer iets voor de
burgerlijke tutjes. Het huishouden is gewoon niet mijn ding. Ik ben er ook niet
goed in en heb er nooit een klap aangevonden. Maar… ik haat het te moeten
toegeven – de ‘tutjes’ hebben helemaal gelijk. Er is beslist iets voor te
zeggen om alle dingen weer te kunnen terugvinden. Opgeruimd, logisch ingedeeld
en de administratie in orde.
Het moet nu echt,
een reorganisatie. Ons huis is dicht geslibd
en de papierberg groeit ons boven het hoofd. Tot mijn grote verbazing
kondigde mijn man aan dat we een gezinsmeeting moeten houden, met als onderwerp
– je raadt het al – de organisatie van ons Jan Steen-huishouden. Ik heb hem de
hemel in geprezen wegens zijn geniale idee. Eerdere pogingen mijnerzijds werden
niet bereidwillig ontvangen. De tijd zal wel niet rijp zijn geweest – de rommel
nog te overzien. Ik hou jullie op de hoogte van onze moedige pogingen om
‘schoon schip te maken’.
PS.
bovenstaand stukje was voor 'Vriendin' die recentelijk om columnisten vroeg. Wie niet waagt, wie niet wint....... dus vooruit maar.
Niet een van mijn meest briljante stukjes, maar het maximum aantal woorden beperkte mij nogal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten