Fijn oud!

Om de een of andere reden zit ik met een fotoalbum op schoot. Traag blader ik het door. Dan valt mijn oog op de foto van een bijzondere gebeurtenis.  Wow! schiet het door me heen, wie is die aantrekkelijke dame? Natuurlijk wéét ik wel dat ik het zelf moet zijn, maar de jonge enthousiaste stralende vrouw die ik daar zie, staat wel ver van me af nu. Het schattige blonde jochie viert daar zijn eerste verjaardag en nu moet ik tegen hem opkijken. Het blonde haar is grijs geworden en wat ben ik daar slank! Wat ook onmiddellijk opvalt is mijn brilloosheid en het gebrek aan rimpels.

Dus daar zit ik dan met bril, geverfd grijs haar en rimpels te kijken naar hoe het was. De veranderingen zijn in wezen een natuurlijk proces. Alles wordt geboren, maakt een periode van groei door en sterft op een gegeven moment. Zo zit de natuur grosso modo in elkaar. Maar dat willen we met zijn allen niet. We willen niet dood (enkele uitzonderingen daargelaten) en we willen jong blijven van lijf en leden en daarvoor gaan we heel ver. (te ver?)

Toen ik nog klein was, droegen oma’s hun haar grijs, in een knotje of stijve krulletjes. Hun kleding was ouwelijk, vaak zwart . Niks modieus, make-up was voorbehouden aan een ‘rare trien die maar niet oud wilde worden, nog naar mannen lonkte en waar men schande van sprak. Oude mensen deden ook oud aan in gedrag en opvattingen. Nu heb ik niet over mijn eigen oma – dat van de knot en de verre van modieuze kleding daargelaten – zij was een portret, een harpij. Maar ik weet nog dat ik veel bewondering voor haar had. Ze deed geen enkele moeite om er goed uit te zien, maar ze had beslist voldoende levenslust. 

Als ik nu kijk naar dames van een bepaalde leeftijd, voel ik me heel ongemakkelijk. Dames waarvan ik wéét dat ze rimpels moeten hebben gezien hun leeftijd, maar die met een glad poppengezicht door het leven gaan. En vals denk ik dan dat er geen houden aan is: je kan wel aan de gang blijven. Je kunt nu eenmaal niet je handen botoxen of je nek en decolleté. Alles is zonder uitzondering onderhevig aan natuurwetten. Tenzij je geen noemenswaardige borsten hebt (en wees nu niet gelijk beledigd, dames met cupje A t/m B) is de wet van de zwaartekracht op je hele lijf van toepassing.  Op een natuurwet zijn helaas geen uitzonderingen. Het betekent dat je borsten zich zuidwaarts gaan verplaatsen. Helaas!

Natuurlijk ben ik best jaloers op de mooie jonge vrouwen, maar dat is eigenlijk meer om het verlies aan illusies dan om het verlies van een gladde stevige jonge huid. Blijft dat het best móói is, alles wat jong is, maar waarom is er geen waardering voor oud of middelbaar? Vintage is toch hip? En wat dacht je van antiek? De herfst vinden we toch ook mooi met de prachtige rode, gele en bruine bladeren, de geur van verval die aangeeft dat alles weer opgeruimd wordt? Een reusachtige eik is zo reusachtig geworden door jaren van groei. Klassieke muziek gaat over de tijd heen en er zijn mensen die vallen op oldtimers. Super dure fluwelen cognac of whisky heeft ook jaren moeten rijpen. Hoe ouder hoe beter. Zo’n gezegde als ‘wijsheid komt met de jaren’ is er toch ook niet voor niets?

Ik wil niet meedoen aan de ratrace van botox, personal trainer, designer vagina en het nieuwste dat beter is dan botox, maar niet met name werd genoemd door La Paay. Overigens heb ik er ook het geld niet voor en voor over. Ik vind het prachtig dat Nelleke van der Krogt (presentatrice van Tussen Kunst & Kitsch) het verrekt om haar haar te verven en een grote bril op haar snuit zet. Zo, die zit! Om deze dame kun je niet heen. Ik wilde maar dat meer vrouwen ‘gewoon’ doen over hun leeftijd en hun verlies van jeugd nemen, omdat er ook iets moois voor in de plaats komt:

levenswijsheid.