NAT

Het was weer eens tijd om de hond uit te laten. Gelukkig heeft Boris een sterke blaas, want ik dacht dat ik wel even het einde van de regenbui kon afwachten.

Helaas bleef de regen in stromen naar beneden komen en zag het er ook niet meer naar uit dat het droog of altans droger zou worden. Laat ik mijn oude winterjas maar aandoen, zodat ik straks nog een droge zou hebben als ik weer op pad zou moeten. Hoppa even mijn fiets gepakt en naar het losloopgebied gereden. Boris huppelt dan zo als altijd weer vrolijk mee. Regen of geen regen maakt hem geen donder uit. Modder overigens ook niet. Aan het einde van het pad zit er een gat achter de beschoeing van het vaartje. Dat gat is een heerlijke modderpoel die Boris wel kan waarderen. Als het even kan verdwijnt hij ineens in het hoge gras. Oh oh denk ik dan, ik ben weer te laat! En dan komt even later weer een zeer modderige Golden tevoorschijn. De naam Golden is dan ook niet meer treffend. Pikzwart met modderkluiten lijkt er meer op.

Dit keer keerde ik wat eerder terug, zodat we het gat niet zouden tegenkomen. Maar Boris is niet voor een gat gevangen. Nogal letterlijk helaas, want er was weer een nieuw gat ontstaan.
Getver. Moet ik nu in de stromende regen ook nog eens met de tuinslang de hond afspoelen? Ah, maar meneer zwemt graag. Hoewel een verplichte duik? Daar had hij geen trek in en hij haakte zijn voorpoten achter mijn benen. Nu was ik helemaal vast besloten. Het moest en zou een duik worden. Van Boris dan.

Dit soort acties in glibberig nat gras is niet aan te raden. Ook ik belandde in de brede sloot. Mijn winterjas zoog zich vol met water. Geen hond te bekennen gelukkig - op Boris na dan. Druipnat aan de wal geklauterd en terug naar huis. Ik had beter met de tuinslang aan de gang kunnen gaan, dan was ik waarschijnlijk droger gebleven.

Dat heet nu van de regen in de drup.