STREKEN

Even een wandelingetje met de hond. Hij heeft natuurlijk ook zo zijn noden. Ik ben een eindje doorgefietst en stap dan af om op een bankje te zitten wachten. Mijnheer neemt alle tijd. Een snuffel bij polletje A: aha, die wollige witteke is langs geweest, klein, maar brutaal. Polletje B: ohh, wacht eens: de twee Grey Hound dames hadden bezoek. Ik ben helemaal leip van de jongste, maar ze rent altijd met die lange poten van me vandaan…. Zo stel ik het me tenminste voor, want mijn hond ‘leest’ alle graspollen zeer zorgvuldig, alsof hij de krant aan het uitspellen is. Een hoop berichten en verhalen zijn er te lezen in de diverse graspollen. Allemaal prima, want ik zit hier lekker in het zonnetje en het is tegen verwachting in, best wel warm. Met een half oog zie ik dat mijnheer nu wel een beetje dichterbij is geslenterd, hier en daar een plasje plegend, nog een snuffel hier en daar. Helemaal lekker in zijn gedoetje sla ik het gade. Dan gaat mijnheer een beetje ronddraaien. Aha, nu komt de grote boodschap en zijn koppie steekt dan ook een beetje vaag kijkend omhoog uit het gras. Ondertussen is er gezelschap gearriveerd. Een ruwhaar teckel snuffelt eens bij hem. Mijn hond is nog bezig en het begroetingsritueel zal nog even moeten wachten. Mijnheer teckel weet al genoeg en hobbelt achter zijn baasjes aan die nu rechtsaf slaan, het pad met de sloot erlangs.

Ik besluit dat het wel mooi geweest is nu en pak de riem om hem aan te lijnen. Vrolijk komt hij aangehuppeld en ik geef het commando ‘zit’. Boris mindert vaart en nét als ik hem bij zijn halsband wil grijpen, neemt mijnheer een sprintje, zo onder mijn handen door en verdwijnt uit het zicht, de sloot in. Vervolgens komt hij eruit, slentert wat hier en daar en laat zich dan uiteindelijk toch aanlijnen. Terwijl hij naast de fiets loopt, kijkt hij me triomfantelijk aan. Dat heb ik weer mooi geflikt! Ik zweer het dat hij me gewoon aan het uitlachen is. Erger is dat hij dit kunstje niet bij Piet uithaalt, die ook steeds beweert dat ik geen moer te vertellen heb over mijn hond. Mijn Golden kijkt nog eens omhoog een smile op zijn snoet. Piet heeft gelijk. Mijn hond lacht me uit.