Steeds hoor ik maar weer gehamer. En dan stopt het weer om vervolgens weer te beginnen. Het begint irritant te worden. Verschillende keren speur ik de omgeving af welke klussende buur er aan de gang is, maar ik kan niets ontdekken. Vreemd is dat. Na een paar dagen wordt het bijna een obsessie. Waar komt dat geklop toch vandaan? Zodra ik de schuifpui open, houdt het kloppen op. Nog vreemder.
Vandaag is het mooi weer, de schuifpui staat open. Als ik weer het kloppen hoor, loop ik naar buiten. Ik begin iets te vermoeden. Heel rustig ga ik in de schaduw van de schutting staan en houd mijn adem in. Ik zie iets weg flitsen. Even later zie ik een koolmees met wat fluffig spul in zijn snavel. Ik zie waar hij naartoe vliegt en loop de tuin uit. Op de grens waar de uitbouw overgaat in de muur zit een loodslab die niet aansluit op de muur. Dáár zie ik in een klein gat wat takjes uitsteken. Ik zie de koolmees wegvliegen uit het gat. We hebben onderhuurders die hun onderkomen aan het inrichten zijn. En dat maakt lawaai.
Hey Fran,
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk verhaaltje! Ik kan zelf ook 'urenlang' genieten van de kleine dingen in mijn tuin; de dikkopjes in de ingegraven speciekuip floreren knagend op slablaadjes en sommige krijgen al pootjes. Geen vogel die zich wil baden want Kofi drinkt graag uit de 'vijver'.
Hier ook klop klop geluiden maar dan van een kleine bonte specht die ik hoog in de boom heb staan bewonderen!.
Nu zoek ik de koekoek (roept al weken zijn koekoek) maar die laat zich nog moeilijker spotten.
Zo zie je maar dat je geen verre reizen hoeft te maken om te genieten van al het mooie van de natuur om ons heen.
Knuf,
Michele